en nl

Publicaties

Diederik Kraaijpoel, "Opgewekt theater"

Diederik Kraaijpoel, "Opgewekt theater" . Voorwoord in boek "De viering van het leven"
Oktober 2008

Opgewekt theater

Alle kunst is theater, maar sommige kunstwerken vermommen zich als werkelijkheid: portretten bijvoorbeeld of stillevens, die eruit zien als een letterlijke kopie. Je kunt daar heel ver in gaan, zoals wordt aangetoond door de wassen beelden van Madame Tussauds, waar nu en dan een grappenmaker doodstil tussen gaat zitten. In het werk van Kees Thijn kan deze verwarring niet optreden. Hij maakt wel eens een gelijkend portret, maar voegt daar allerlei merkwaardige dingen aan toe, bijvoorbeeld een kip of een vulkaan of een vlinder, zodat de kijker meteen begrijpt: dit is niet echt.

Ook de fantasietaferelen zijn zo gecomponeerd dat we het theater geen moment uit het oog verliezen. Meestal zien wij een plat Nederlands landschap met een lage horizon, die ons in kikvorsperspectief tegen de dingen doet opkijken. De hemel, bedekt met decoratief gestileerde wolken, kan elk ogenblik als een gordijn opensplijten: het is het achterdoek van een toneel. De rekwisieten zijn ontleend aan de waarneming; het zijn voorwerpen uit het dagelijks leven. Binnen het schilderij krijgen ze een alternatief leven, ze zweven rond, barsten open, laten wezens uit zich groeien, kortom ze gedragen zich als deelnemers aan een interessante voorstelling. 

Dit mag surrealisme genoemd worden, maar dan zonder de pretenties van waarheid of achterliggende betekenis, die met hun onvermijdelijke zwartgalligheid doorgaans het kijkgenoegen storen. Het theater van Kees Thijn is een vrolijk, kleurrijk ballet, waar kapotte vazen of verrotte appels zich niet aan kunnen onttrekken. Welke muziek hoort hierbij? 

Iets lichtvoetigs, Vivaldi misschien, of Satie. Hoe meer ik ervan zie, hoe beter het me bevalt.

Diederik Kraaijpoel, 
beeldend kunstenaar, auteur en oud-docent Academie Minerva Groningen